دنياي شبكه

در دنياي امروز، ارتباطات رايانه اي نقش بسزايي را در زندگي افراد و سازمان ها بازي مي كند. از آن جا كه بسياري از سازمان ها و شبكه هاي رايانه اي داراي شعبه ها و دفاتري در شهرها و كشورهاي مختلف هستند، ارتباطات در فواصل بلند بسيار حياتي است. به همين دليل، روش هاي انتقال داده در فواصل بلند بسيار مهم است. شبكه هاي انتقال داده، شبكه هايي هستند كه براي انتقال داده ها درون يك سازمان، بين سازمان ها و يا بين كاربران، استفاده مي شوند.

شبكه هاي انتقال داده، قابليت اتصال به چندين دستگاه ديگر را دارند، كه با به اشتراك گذاشتن منابع، دسترسي سريع و آسان به اطلاعات و بهره برداري بهتر از ظرفيت شبكه ها، منجر به افزايش بهره وري، كاهش هزينه ها و بازدهي بيشتر مي شوند. در اينجا، به بررسي انواع شبكه هاي انتقال داده مي پردازيم.

شبكه انتقال داده چيست:

شبكه انتقال داده مجموعه اي از سيستم ها و تجهيزات است كه امكان انتقال داده را بين دو يا چند دستگاه فراهم مي كند. شبكه هاي انتقال داده شامل مجموعه اي از تجهيزات شبكه، مانند روتر، سوئيچ شبكه، مودم، فايروال و سرورهاي شبكه مي باشند كه امكان انتقال داده را بين دستگاه ها فراهم مي كنند.

هدف اصلي شبكه انتقال داده، امنيت و سرعت و كارايي در انتقال داده بين دستگاه ها مي باشد. شبكه ي انتقال داده در سازمان ها و شبكه هاي كامپيوتري بسيار حياتي بوده و براي انتقال داده هاي حجيم و پيچيده بين دستگاه ها و شبكه ها بسيار ضروري هستند.

به طور كلي شبكه هاي انتقال داده به دو روش سيمي و وايرلس تقسيم مي شوند. شبكه هاي سيمي شامل كابل شبكه براي انتقال داده و تجهيزاتي مانند روتر، سوئيچ شبكه، مودم و كابل فيبر نوري مي باشند. اين كابل ها به دو صورت مسي و فيبر نوري هستند كه در انتقال داده هاي بزرگ و در فواصل بلند، كابل هاي فيبر نوري به دليل سرعت بالا و استحكام بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند.

در شبكه هاي بي سيم و يا وايرلس، ارتباطات بين دستگاه ها از طريق امواج راديويي و ارتباطات سلولي برقرار مي شود. اين شبكه ها براي انتقال داده ها در فواصل كوتاه و بين دستگاه هايي كه از كابل هاي سيمي پشتيباني نمي كنند، استفاده مي شوند.

براي راه اندازي يك شبكه انتقال داده ابتدا بايد تجهيزات شبكه مورد نياز از جمله روتر، سوئيچ و مودم را تهيه كرد. سپس بايد تعيين كرد كه چگونه اين تجهيزات به يكديگر متصل شوند. ابتدا بايد يك طرح شبكه (Network Topology) تهيه كرد كه شامل روش هاي اتصال دستگاه ها به يكديگر و جريان انتقال داده ها است. اين طرح شبكه مي تواند به صورت ستاره، درختي، حلقه اي و يا شبكه مش بوده و بايد بر اساس نياز سازمان تهيه شود.

در نهايت، براي امنيت شبكه انتقال داده، بايد از فناوري هايي مانند رمزنگاري داده ها، فايروال ها و شبكه هاي خصوصي مجازي (اين نام مجاز نمي باشد) استفاده كرد. اين فناوري ها به صورت مستقيم به امنيت شبكه كمك مي كنند و اطلاعات شبكه را در برابر حملات و نفوذ هاي ناخواسته محافظت مي كنند. در كل، شبكه انتقال داده يكي از مهمترين عناصر در ساختار شبكه هاي رايانه اي و ارتباطاتي مي باشد.

با استفاده از شبكه انتقال داده، امكان انتقال داده ها بين دستگاه ها در سازمان ها و شبكه هاي رايانه اي، سريع و امن مي شود كه اين امر بهبود كارايي و بهينه سازي فرآيندهاي كاري سازمان ها را در بر دارد. همچنين، با توجه به رشد روزافزون تكنولوژي و افزايش حجم داده ها، شبكه انتقال داده براي سازمان ها بسيار حياتي و ضروري است و بايد با استفاده از تجهيزات مناسب و فناوري هاي امنيتي مديريت شود.

انواع شبكه هاي انتقال داده چيست:

1. شبكه هاي LAN (Local Area Network)

شبكه هاي LAN، شبكه هايي هستند كه در يك محدوده جغرافيايي كوچك و محدود، مانند يك ساختمان، يك دفتر يا يك مركز داده، استفاده مي شوند. اين شبكه ها معمولاً توسط يك سرور محلي كنترل مي شوند و شامل اتصال به اينترنت، اشتراك فايل، پرينتر و ديگر منابع شبكه هستند.

1. شبكه هاي WAN (Wide Area Network)

شبكه هاي WAN، شبكه هايي هستند كه در يك محدوده جغرافيايي بزرگ، مانند يك شهر، يك كشور يا حتي بين كشورها، استفاده مي شوند. اين شبكه ها، براي اتصال بين شبكه هاي مختلف و انتقال داده ها در فواصل بلند، استفاده مي شوند. معمولاً شركت ها و سازمان هاي بزرگ از شبكه هاي WAN براي ارتباط بين شعبات و دفاتر خود استفاده مي كنند.

1. شبكه هاي WLAN (Wireless Local Area Network)

شبكه هاي WLAN، شبكه هايي هستند كه بدون استفاده از كابل، به واسطه فناوري بي سيم، امكان اتصال به دستگاه هاي مختلف را فراهم مي كنند. اين شبكه ها، معمولاً در محدوده جغرافيايي كوچك مانند يك ساختمان يا يك دفتر استفاده مي شوند. شبكه هاي WLAN، به دليل عدم نياز به كابل ها و امكان اتصال به دستگاه هاي مختلف، براي كاربراني كه نياز به دسترسي به اينترنت در موقعيت هاي مختلف دارند، بسيار مفيد واقع مي شوند.

1. شبكه هاي MAN (Metropolitan Area Network)

شبكه هاي MAN، شبكه هايي هستند كه در محدوده جغرافيايي بزرگتر از يك شبكه LAN و كوچكتر از يك شبكه WAN مانند يك شهر استفاده مي شوند. اين شبكه ها براي ارتباط بين شبكه هاي مختلف و انتقال داده ها در فواصل متوسط استفاده مي شوند.

1. شبكه هاي اين نام مجاز نمي باشد (VirtualPrivate Network)

شبكه هاي اين نام مجاز نمي باشد، شبكه هايي هستند كه براي ارتباط امن بين دو دستگاه يا شبكه، به كار مي روند. با استفاده از اين شبكه ها، دو دستگاه يا شبكه به صورت مجازي با هم ارتباط برقرار مي كنند و امكان انتقال داده هاي حساس و محرمانه را فراهم مي كنند. شبكه هاي اين نام مجاز نمي باشد، براي كاربراني كه نياز به دسترسي به اطلاعات حساس در فضاي عمومي دارند، بسيار مفيد هستند.

1. شبكه هاي VoIP (Voice over Internet Protocol)

شبكه هاي VoIP، شبكه هايي هستند كه براي انتقال صدا و تصوير، استفاده مي شوند. اين شبكه ها،به دليل قابليت انتقال صدا و تصوير به صورت ديجيتال و امكان استفاده از اينترنت به عنوان رسانه انتقال، براي كاربراني كه نياز به تماس هاي تصويري و صوتي بين دو دستگاه دارند، بسيار مفيد واقع مي شوند.

1. شبكه هاي سلولي (Cellular Networks)

شبكه هاي سلولي، شبكه هايي هستند كه براي ارتباط از راه دور با استفاده از تلفن همراه و فناوري بي سيم، استفاده مي شوند. اين شبكه ها، براي تماس هاي صوتي و داده ها، از فركانس هاي راديويي استفاده مي كنند و براي كاربراني كه نياز به دسترسي به اينترنت و تماس هاي تلفني در هر زمان و مكان دارند، ضروري هستند. در نتيجه، شبكه هاي انتقال داده به دليل امكاناتي كه ارائه مي دهند به شدت براي سازمان ها، كاربران و جامعه در كل اهميت دارند. انتخاب نوع شبكه مناسب براي هر كاربرد، بسته به نيازهاي خاص هر سازمان و كاربر، بسيار مهم است.

روش هاي انتقال ديتا در مسافت هاي طولاني:

 انتقال ديتا در مسافت هاي طولاني و بين شبكه ها، يكي از مسائل پيچيده و حساس در شبكه هاي كامپيوتري است. در اين مقاله، به بررسي روش هاي انتقال داده در فواصل بلند مي پردازيم:

• ارتباطات تلفني:

يكي از روش هاي انتقال داده در فواصل بلند، ارتباطات تلفني است. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از خطوط تلفن با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. اين روش در مواردي كاربرد دارد كه بايد اطلاعات كم حجم و در فواصل كوتاه انتقال يابند. با اين حال، اين روش در مواردي كه نياز به انتقال داده هاي حجيم و در فواصل بلند استفاده نمي شود. اين روش، براي انتقال داده‌هاي با حجم كم و سرعت پايين، مناسب است. در اين روش، داده‌ها از طريق خطوط تلفن به يك مودم وصل شده و به اينترنت متصل مي‌شوند.

• مودم هاي مخابراتي:

مودم هاي مخابراتي، يكي از روش هايي هستند كه براي انتقال داده ها در فواصل بلند استفاده مي شوند. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از خطوط تلفن يا اينترنت با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. مودم هاي مخابراتي مي توانند از تكنولوژي هاي مختلفي مانند DSL، كابل مودم و سيم كارت استفاده كنند. اين روش در مواردي كه نياز به انتقال داده هاي حجيم در فواصل بلند است مي تواند انتقال داده را با سرعت بالايي فراهم كند. با اين حال، اين روش نياز به تجهيزات خاصي دارد و هزينه هاي آن نيز بالاست.

• اينترنت و شبكه هاي وايرلس:

انتقال داده ها با استفاده از اينترنت و شبكه هاي وايرلس، يكي از روش هايي است كه در فواصل بلند كاربرد دارد. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از اينترنت و شبكه هاي وايرلس با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. اين روش به دليل سرعت بالا و پوشش گسترده اي كه در اختيار قرار مي دهد، در بسياري از موارد مورد استفاده قرار مي گيرد. با اين حال، اين روش براي انتقال داده هاي حجيم و در فواصل بلند، نياز به پايداري شبكه اي دارد و ممكن است در بعضي از مناطق با مشكلات پوشش مواجه شود.

• شبكه هاي خصوصي مجازي (اين نام مجاز نمي باشد):

شبكه هاي خصوصي مجازي (اين نام مجاز نمي باشد)، يكي از روش هايي هستند كه براي انتقال داده ها در فواصل بلند مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از اينترنت و تكنولوژي هاي رمزنگاري، امنيت بالايي در انتقال داده ها فراهم مي كند. شبكه هاي خصوصي مجازي مي توانند به صورت رايگان يا با هزينه هايي كه بر اساس حجم داده ها استفاده شده، در اختيار قرار گيرند. اين روش به دليل امنيت بالا و سرعت بالايي كه در انتقال داده ها فراهم مي كند، در بسياري از موارد مورد استفاده قرار مي گيرد.

• كابل هاي فيبر نوري:

كابل هاي فيبر نوري، يكي از روش هايي هستند كه در انتقال داده ها در فواصل بلند مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از كابل هاي فيبر نوري با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. كابل هاي فيبر نوري به دليل سرعت بالا و پايداري بالا در انتقال داده ها، در بسياري از موارد مورد استفاده قرار مي گيرد. با اين حال، اين روش نياز به تجهيزات خاصي دارد و هزينه هاي آن نيز بالاست.

كابل فيبر نوري، براي انتقال داده‌ها با سرعت بالا، پهناي باند بيشتر و كاهش اشتباهات استفاده مي‌شود. اين روش، براي انتقال داده‌هاي بزرگ و حساس، مانند داده‌هاي پزشكي، اطلاعات مالي و داده‌هاي حساس ديگر، بسيار مناسب است. به دليل هزينه‌هاي بالاي نصب و تعمير فيبر نوري، اين روش بيشتر در شبكه‌هاي بزرگ و سازماني استفاده مي‌شود. همچنين، اين روش براي انتقال داده‌ها در فواصل بلند، مانند انتقال داده‌ها بين شهرها و كشورها، مناسب است.

• شبكه هاي ماهواره اي

شبكه هاي ماهواره اي، يكي از روش هايي هستند كه براي انتقال داده ها در فواصل بلند مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين روش، دو دستگاه با استفاده از شبكه هاي ماهواره اي با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. اين روش به دليل پوشش گسترده اي كه در اختيار قرار مي دهد و عدم نياز به زيرساخت هاي خاص، در بسياري از موارد مورد استفاده قرار مي گيرد. با اين حال، اين روش براي انتقال داده هاي حجيم و در فواصل بلند، نياز به پايداري شبكه اي دارد و ممكن است در بعضي از مناطق با مشكلات پوشش مواجه شود.

در مقايسه با روش‌هاي ديگر، اين روش براي انتقال داده‌هاي در فواصل بلند، مانند انتقال داده‌هاي بين كشورها، سريعتر و قابل اعتماد‌تر است. همچنين اين روش براي مناطقي كه دسترسي به اينترنت از طريق خطوط زميني ندارند، مانند مناطقي با خطرات طبيعي، نظير مناطقي با زلزله، رانش زمين و سيلاب، بسيار مناسب است. هر چند اين روش داراي هزينه‌هاي بالاي نصب و استفاده است و براي كاربران خانگي و كوچك، معمولاً مقرون به صرفه نيست.

•  اينترنت از خطوط هوايي:

يكي ديگر از روش‌هاي انتقال داده‌ها در فواصل بلند، استفاده از اينترنت از خطوط هوايي است. در اين روش، اينترنت از طريق ارتباطات هوايي، مانند ماهواره‌ها، براي انتقال داده‌ها استفاده مي‌شود. اين روش، براي انتقال داده‌ها در مناطقي كه دسترسي به شبكه‌هاي قاره‌اي ندارند، بسيار مناسب است. براي استفاده از اين روش، نياز به دستگاه‌هاي خاصي مانند مودم‌هاي هوايي و آنتن‌هاي خاص است.

اين دستگاه‌ها به شبكه‌هاي ارتباطي هوايي متصل هستند و داده‌ها را براي انتقال به يكي از ايستگاه‌هاي زميني ارسال مي‌كنند. سپس، اين داده‌ها به صورت معمولي به شبكه‌هاي مخابراتي و اينترنت متصل مي‌شوند. اين روش، براي انتقال داده‌ها در فواصل بلند، مانند انتقال داده‌ها بين مناطق دورافتاده و كشورها، مناسب است. همچنين، براي مناطقي كه دسترسي به اينترنت از طريق خطوط زميني ندارند، مانند مناطقي با خطرات طبيعي، نظير مناطق با زلزله و سيلاب، بسيار مناسب است.

منبع: 

روش هاي انتقال ديتا در مسافت هاي طولاني